BESKO bv

TERREIN- BEDRIJFS- EN MILITAIRE VOERTUIGEN

313

Een verslag en een fotoimpressie van een reis door Egypte en Sudan met een Daf yak4440.

In februari 2004 ben ik aan een nieuw Afrika avontuur begonnen met een Daf vrachtwagen. Het doel van de reis was een vijfentwintig jaar oude Daf yak 4440 te brengen naar Kadugli in de Nuba Mountains in Sudan. Een yak 4440 is de militaire uitvoering van een Daf fav1800 voorzien van een laad- en loskraan. De auto is een geschenk van de Nederlandse hulporganisatie Royal Dutch Aid, aan de Sudanese bevolking en is bedoeld om in de Nuba Mountains waterputten te gaan herstellen. Gedurende de twintig jaren van burgeroorlog zijn veel waterputten in de Nuba Mountains, een gebied dat tweemaal zo groot is als Nederland, defect geraakt en de schatting is dat er nog slechts 1500 van de 4000 in werking zijn. Omdat verscheping van de auto rechtstreeks naar Port Sudan zeer veel duurder is dan het verschepen naar Alexandrie in Egypte is voor deze laatste mogelijkheid gekozen. De auto gaat als eerste van een groep van 50 tot 100 auto's. Het is echter afhankelijk van een vredesverdrag in Sudan om meer auto's te mogen brengen. Het was van het grootste belang om het transport van deze auto zelf te doen om zodoende alle knelpunten in de route te kunnen verkennen. We vertrekken met twee man op dinsdag 17 februari 2004 vanaf Schiphol en vliegen naar Cairo vanwaar we per trein verder reizen naar Alexandrie. Ik ben de chauffeur van deze missie.

Vanuit Alexandrie zijn er twee verschillende routes mogelijk n.l. het volgen van de Nijl naar het zuiden tot aan de Aswan dam van het Nassermeer of afbuigen naar het oosten en de weg langs de Rode Zee naar het zuiden volgen. We hebben gekozen voor de route langs de Nijl omdat blijkt dat dit de enige toegestane grensovergang is. Egypte is een zeer bureaucratisch land en het kostte ons vele dagen om de auto via de douane het land in te krijgen. Omdat de autoriteiten bang zijn dat we de auto niet doorvoeren naar Sudan moet er een borg gestort worden van $ 48000,- en krijgen we op onze reis door Egypte een douaneman mee aan boord van onze auto die er op moet toezien dat we naar Sudan rijden. Aangezien bijna alle bewoning in Egypte zich in een smalle strook langs de Nijl afspeelt is er een goed maar druk wegennet naar het zuiden en kunnen we snel opschieten. Nog een meevaller is dat de dieselbrandstof slechts 6 eurocent per liter kost. Het verkeer is zeer chaotisch en de weinige verkeersregels die er zijn worden helemaal niet nageleefd. De mensen zijn echter uitermate vriendelijk en met voortdurend claxoneren worden de meeste voorrangskwesties geregeld. Het is opvallend hoe gelaten de mensen dit alles over zich heen laten gaan en in Nederland zouden we hier een voorbeeld aan kunnen nemen. Het is echter zeer sterk af te raden om 'snachts te rijden omdat bijna geen enkele weggebruiker verlichting voert.

Egypte is sterk afhankelijk van de touristenindustrie en enkele jaren geleden zijn door extremisten diverse aanslagen gepleegd op toeristen waardoor deze industrie een behoorlijke achteruitgang heeft meegemaakt. De overheid stelt nu alles in het werk om dit soort aanslagen te voorkomen en daarom zijn er vele roadblocks waar het verkeer gecontroleerd wordt en is er zeer veel militaire politie op de been. Wij hebben bijvoorbeeld steeds begeleiding gekregen op onze route naar het zuiden. Deze begeleiding bestond meestal uit een pickup met 6 tot 8 met Kalaschnikows bewapende militairen maar soms reden er ook wel drie van deze wagens met ons mee waarvan sommige een mitrailleur van Russische makelij op het dak hadden. Ik wil wel even benadrukken dat ik me in Egypte niet eenmaal onveilig heb gevoeld en deze begeleiding moet meer gezien worden als een afschrikking voor extremisten.

Na vier dagen en 1200 kilometer komen we aan in Aswan, een stadje aan de voet van de Aswan dam waar ons een nieuw probleem te wachten staat. Er blijkt slechts eenmaal per week een boot te varen naar Wadi Halfa in Sudan en op deze boot moeten we vier dagen wachten. Na dit wachten blijkt dat onze auto een meter te lang is voor de boot en dat betekent dat we niet mee kunnen. De enige mogelijkheid ,die we dan nog hebben is het afhuren van een ponton met sleepboot, echter deze ponton kost $ 2000,-. Indien er nog meer auto's overvaren kunnen we de kosten verdelen met anderen maar hierop wachten heeft geen zin omdat het wel eens weken kan duren voordat er nog een auto naar de overkant wil. Op ons ponton passen wel zes Dafs. We besluiten te vertrekken omdat we in tijdnood beginnen te raken. Men belooft ons dat de overtocht in anderhalve dag gemaakt kan worden. Als we eenmaal op het meer zitten blijken we er zes dagen over te varen door een aantal omstandigheden. De boot haalt slechts een maximumsnelheid van 10 km/uur en omdat er geen navigatiemiddelen aan boord zijn kan er alleen van zonsopkomst tot zonsondergang gevaren worden d.w.z. van zes tot zes uur. Als er dan ook nog een flinke wind opsteekt moeten we vanwege de hoge golven, waar ons vlakke ponton niet tegen bestand is, vaker aanleggen bij een eiland om daar op beter weer te wachten. Onze Daf staat los op het dek en beweegt gevaarlijk heen en weer. Als extra veiligheidsmaatregel zet ik de poten van de kraan uit terwijl de bemanning op het dek in gebed gaat om te vragen niet door het meer verzwolgen te worden. Bij een eventuele schipbreuk is er altijd wel een eiland in de buurt maar het Nassermeer zit vol met krokodillen. Als het weer iets gunstiger wordt en we weer kunnen varen lukt het de bemanning om te verdwalen op dit immense meer dat met vele duizenden eilanden vergeven is. Men komt mij om raad vragen omdat men mij vaker met een gps apparaat bezig gezien heeft en uiteindelijk vinden we weer de juiste route. Als laatste beproeving laat de bemanning ons ponton in ondiep water aan de grond lopen en dit levert ons weer een halve dag vertraging op. Uiteindelijk bereiken we Wadi Halfa, de Sudanese havenplaats aan de zuidkant van het Nassermeer.

Na de douaneformaliteiten kunnen we eindelijk in Sudan onze weg vervolgen. Helaas loopt er geen enkele weg en kunnen we kiezen tussen een route van 500 km door de woestijn of een nog langere route over zeer slecht terrein bestaande uit rotsen en zand langs de Nijl. De route via de woestijn bestaat geheel uit zand en de eerste driehonderd kilometer kunnen we een spoorlijn als leiddraad volgen. Per toeval treffen we een aantal Sudanesen met moderne terreinwagens die ons deze route aanbevelen en ondanks mijn voornemen om nooit alleen grote stukken woestijn te doorkruisen beginnen we aan deze tocht. Het zand is meestal hard maar er zitten ook veel hele rulle stukken tussen en dan moet ik het uiterste vragen van de auto om er doorheen te komen. We rijden permanent met vierwielaandrijving en op heel zachte banden. De temperatuur ligt rond de vijfendertig graden en het stoft erg. Soms is het zand zo rul dat we boven op de spoorlijn gaan rijden maar dat geeft een enorm geklapper in de auto. Ook moet je zeer goed uitkijken voor overlangse rillen in het zand want als je daar te hard doorheen gaat bestaat de mogelijkheid om gelanceerd te worden met alle mogelijke gevolgen. Echter na zo'n zeventig kilometers wordt het donker en overnachten we in de woestijn. 'sNachts overdenk ik de hele situatie en kom tot de conclusie dat het onverantwoord is om deze weg alleen voort te zetten en we besluiten terug te keren naar Wadi Halfa om van daar uit de andere route te nemen die welliswaar veel slechter en langer is maar waar af en toe nog eens iemand voorbijkomt die in geval van problemen assistentie kan geven. Het Sudanese volk bestaat uit zeer vriendelijke en hulpvaardige mensen en telkens wanneer we een dorp doorkruisen staat iedereen heel enthousiast te zwaaien. Zo hebben we zo'n vier dagen nodig om 600 kilometer af te leggen en pas daarna zien we weer een asfaltweg van driehonderd kilometer die ons dwars door de woestijn naar Khartoum, de hoofdstad van Sudan brengt. Hier komt een einde aan mijn missie en op de laatste dag geef ik een cursus over het gebruik van de auto en de kraan aan de Sudanese bemanning die de Daf van mij zal overnemen. Onze Daf heeft zoals verwacht uitstekend gelopen en het enige onderdeel dat het onderweg heeft begeven is de toerenteller, maar dat is dan ook geen Daf fabrikaat. Via een omweg over Kenia vlieg ik naar huis. De reis heeft vier weken geduurd.

Maurice Bremers, Brunssum, maart 2004.

vertrek in Nederland, daf yak4440, bj 1979, 19000 km

 

122) pyramiden van Gize, altijd veel toeristen

 

123) pyramiden van Gize, met Spinx. Een van de meest gefotografeerde plekken van Egypte

 

129) pyramiden van Gize. Van dichtbij is een pyramide niet zo glad.

 

132)

 

135)

 

204) zo maar een stadje in Egypte

 

c03) Drie militaire voertuigen als escorte. Wat zijn wij opeens belangrijk

 

c02) wel altijd vriendelijk

 

212) veel suikerrietplantages in het zuiden van Egypte

 

213) langs de Nijl is alles groen

 

214)

 

216) iets verder van de Nijl, zand en nog eens zand

 

224)

 

222) treinreizen zijn zeer goedkoop maar ook sober

 

225) uitgerangeerde treinstellen

 

226) uitgerangeerde treinstellen

 

228) haven Aswan, de 800 rollen rechts bevatten staalwol en wegen 50 kg per stuk. Ze gaan gratis mee op ons ponton

 

232) haven Aswan, alles gaat met mankracht. Een arbeider verdiend ongeveer 1,40 euro per dag!

 

233) haven Aswan, ons ponton

 

321) Nasser meer, veel rotseilanden soms met zand

 

322) Nasser meer, aanleggen voor een overnachting

 

305) De auteur bezig met het bijwerken zijn dagboek.

 

324) Nasser meer

 

328) Nasser meer, overnachting

 

335) Nasser meer

 

416) aan de grond gelopen

 

425) Abu Simbel, de meest zuidelijke toeristische attraktie van Egypte. Deze beelden en tempel zijn in de 60er jaren verplaatst omdat ze anders door het vollopen van het Nassermeer onder de waterspiegel kwamen te liggen.

 

426) Nasser meer

 

427) Haven Wadi Halfa, Sudan. Dit is echt de hele haven!

 

429) spoorlijn met een lengte van 300 km door de Nubian dessert, met vervallen stationnetje

 

432) Nubian dessert, helemaal alleen

 

434) Nubian dessert

 

508)

 

509)

 

511)

 

516)

 

517) een ogenschijnlijk vlakke weg maar deze bestaat uit ca 100 km wasbord. Dit is echt afschuwelijk rijden. De eerste keer denk je echt dat de auto geheel uit elkaar zal rammelen.

 

518)

 

519)

 

520)

 

522 ) regelmatig vind je langs de route gesprongen autobanden

 

523) nog eens zeer zwaar wasbord

 

524)

 

527)

 

529) op de achtergrond de Nijl

 

530) dorpje langs de Nijl

 

531)

 

532)

 

534)

 

535) op de achtergrond de nijl

 

601)

 

603) moskee in de woestijn

 

606) geheel opgetrokken van leem

 

608) aan de Nijl

 

609)

 

611) aan de Nijl

 

613) aan de Nijl

 

614)

 

616) metselstenen van gedroogde klei

 

619) een gemummificeerde kameel

 

620)

 

621) driehonderd kilometer asfalt naar Khartoum

 

622) veel loslopende kamelen

 

623)

 

c04) lifters maakt het niet uit waar ze zitten

 

626)

 

634) Daf 3300 in Sudan

 

628) Oplegger met oplegger als aanhangwagen, worden alleen gebruikt op de 1200 km lange geasfalteerde route tussen Port Sudan en Khartoum.

Terug naar reizen

Terug naar de homepage

more info call +31 (0)45 525 9604